Joepieee, ik ben nu een maand gestopt.
Na mijn sinusoperatie was stoppen aangeraden, dus ging ik aan de slag.

Ik heb het boek van Allen Carr lezen en maakte een afspraak met de tabakoloog.
En ja het gaat me eigenlijk heel goed af: ik kan gezellig bij mensen zitten die roken zonder jaloers te zijn of zelf te roken. ik heb er weinig tot geen goesting in ...

Maar er is een keerzijde:
Ik hoopte dat ik fit, actief, gezond, opgewekt, geconcentreerd zou zijn nu ik gestopt ben
Maar integendeel : ik voel me bar slecht, mijn spieren doen pijn van de spanning en ik ben zeker niet ontspannen.
Mijn longen doen pijn, ik ben stijf en lusteloos.
Ik heb geen energie, voel me constant moe en ik werk te hard.
Als we geen tijd hebben voor pauze zeg ik tegen mijn collega's: gaan jullie maar roken, ik zal dat wel doen.
Ik neem de tijd niet meer om even tot rust te komen.

Soms denk ik erover om terug te gaan roken. Maar gelukkig doe ik het niet. Want ik ben nu goed bezig en toch wel een beetje fier op mezelf.
En het zal wel beteren, denk ik dan.

Ik rook al van mijn 15 jaar en nu ben ik 52. Het werd wel eens tijd dat ik die stomme sigaretten vaarwel zei.
Trouwens ik heb er nooit echt van genoten. Het was vaak een uitvlucht om even te vluchten, om zogezegd tot rust te komen, om te ontspannen.
Aan mijn kinderen beloofde ik telkens: als je 12 wordt - met jouw communie ga ik stoppen. Nooit heb ik mijn belofte gehouden.
Ondertussen zijn ze alle drie ouder dan 20 en heel fier op hun mama. Ze hadden nooit gedacht ik het echt zou doen.

Ik blijf verder volhouden en ben zeker dat het me zal lukken. !!!

Ik ben blij dat ik zover ben en kan zeggen (roepen), joepieee ik heb geen sigaretten meer nodig.

Ondanks mijn lichamelijke afkickverschijnselen ben ik toch gelukkig en blij !!!